به نظر می رسد كه این روزها دانش فضانوردی گوی سبقت را از دیگر رشته های علمی ربوده و توانسته است نقش بسیار مهمی را در پیشرفت علوم مختلف ایفا كند. بی تردید این كه دانشمندان علوم فضایی همواره در تلاش بوده اند تا با همكاری و مشاركت هم از بسیاری رموز و اسرار كهكشان ها و اجسام سماوی پرده بردارند ، موضوعی غیرقابل انكار است. از ۵۰ سال پیش یعنی درست از زمانی كه بشر برای نخستین بار قدم به خارج از مرزهای این كره خاكی گذاشت تا به امروز كه همچنان در تلاش است تا بتواند افق های جدیدی را پیش روی خود ترسیم كند، آگاهی ما انسان ها از فضای پیرامون سیاره ای كه سكونتگاه انسان های زمینی است به میزان قابل توجهی افزایش یافته است كه بی شك دستیابی به این اطلاعات ارزشمند مدیون تلاش ها و زحمات محققانی است كه در این راستا قدم برداشته و همچنان به تلاش خود ادامه می دهند. داستان ربات های فضانورد از كجا آغاز شد؟ ایده اولیه ساخت ربات های فضانورد نخستین بار حدود ۱۰ سال پیش و در قالب یك پروژه تحقیقاتی و با همكاری تیم رباتیك و شبیه سازی مركز جانسون و موسسه تحقیقاتی پروژه های دفاعی ناسا مطرح شد كه هدف از این پروژه، شبیه سازی نرم افزاری برای طراحی و ساخت یك ربات انسان نما برای انجام ماموریت های فضایی بود. براساس اظهارات رئیس مركز فضایی جانسون ناسا، ربات های فضانورد علاوه بر این كه می توانند در كنار فضانوردان و برای انجام ماموریت های فضایی مشاركت و همكاری داشته باشند، می توانند در مكان هایی كه فرستادن فضانوردان به آنجا به علت پرمخاطره بودن امكان پذیر نبوده است نیز مورد استفاده قرار گرفته و اطلاعاتی را درباره این امكان ها به دست آورده و جمع آوری كنند تا به این ترتیب قابلیت ها و توانمندی های انسان ها را در كشف رموز ناشناخته در فضا تا حد امكان افزایش دهند. از آنجایی كه باراك اوباما در پیشنهاد اخیر خود به كنگره آمریكا خواستار لغو ماموریت های فضانوردان ناسا به ماه شده بود به نظر می رسد كه ارسال روبونات به فضا می تواند جایگزین مناسبی برای انجام مطالعات گسترده در سطح ماه و دیگر اقمار، سیارات و اجسام سماوی باشد. گذشته از این، ربات های فضانورد قادرند بسیاری از كارهایی را كه انسان ها توانایی انجام دادن آنها را ندارند به آسانی انجام دهند و حتی از این كه كاری را به دفعات انجام دهند خسته نخواهند شد. بنابراین، ربات های فضانورد بهترین گزینه برای انجام ماموریت های فضایی به دوردست ها خواهند بود كه عدم وجود بسیاری از امكانات مورد نیاز برای انسان ، عاملی محدودكننده برای سفر انسان ها به آن مكان ها بوده است. وقتی نخستین بار در ژانویه سال ۲۰۰۸ از پایان مراحل ساخت روبونات به عنوان اولین ربات فضانورد خبر داده شد تصور می شد داستان این ربات فضانوردی كه گفته می شد در آینده ای نزدیك برای اكتشافات جدید راهی فضا خواهد شد، داستانی است كه به حقیقت پیوستن آن سالیان زیادی به طول خواهد انجامید و حالا خبرهای جدید حاكی از آن است كه این رویا بسیار زودتر از آنچه تصور می شد به واقعیت مبدل شده است و تنها پس از گذشت ۳ سال روبونات در مدت زمانی كمتر از یك ماه دیگر راهی فضا خواهد شد. بررسی ها و تحقیقات انجام شده در این باره حاكی از آن است كه از ۱۰ سال پیش تا به امروز كه ناسا برای نخستین بار ایده طراحی و ساخت ربات های فضانورد را مطرح كرد، توانسته است به تجارب ارزشمندی در زمینه فناوری های رباتیك و دانش های فضایی دست یابد كه این تجارب می تواند سرآغاز فصل جدیدی از اكتشافات فضایی در سازمان فضایی ناسا باشد و آینده ای بسیار روشن را برای همه انسان های ساكن در این كره خاكی به تصویر كشیده و پنجره جدیدی به سوی ناشناخته های این دنیا باشد. حاصل همكاری مشترك ناسا و جنرال موتور شركت جنرال موتور كه پیش از این نیز در برخی از پروژه های فضایی نظیر پروژه راه اندازی سامانه های ناوبری ماموریت فضایی آپولو و همچنین پروژه ارسال ماه نورد Lunar Rover به فضا، با ناسا همكاری داشته است تا پایان پاییز امسال پروژه جدیدی را با همكاری سازمان فضایی ناسا مورد بهره برداری قرار خواهد داد كه به عقیده بسیاری از محققان و كارشناسان این پروژه یكی از بزرگ ترین پروژه های فضایی در طول تاریخ خواهد بود. هدف اصلی از طراحی و ساخت R۲ انجام وظایف معمول و متداول در ایستگاه فضایی بین المللی است تا به این ترتیب كاركنان ایستگاه فضایی فرصت بیشتری برای انجام ماموریت های فضایی داشته باشند همان طور كه شاید پیش از این نیز در بسیاری از دیگر خبرهای اعلام شده از سوی ناسا شنیده باشید، تا پایان پاییز امسال نخستین ربات فضانورد موسوم به Robonaut ۲ (روبونات ۲) راهی ایستگاه بین المللی فضایی خواهد شد. روبونات، ربات فضانوردی است كه با هدف كمك به فضانوردان ساكن در مدار زمین در مركز فضایی جانسون ناسا در هاتسون ایالت تگزاس طراحی و ساخته شده است. فراتر از یك ربات روبونات ۲ كه به اختصار R۲ نامیده شده است از قابلیت هایی شبیه به توانمندی های ما انسان ها برخوردار است و با در اختیار داشتن چنین قابلیت هایی قادر است مانند ما انسان ها محیط اطراف خود را ببیند و در آن محیط اجسام مورد نظر را جستجو كند. یكی از ویژگی های منحصر به فرد این ربات این است كه می تواند اجسامی را كه حداكثر تا ۱۰ كیلوگرم وزن دارند، برداشته و جابه جا كند كه در مقایسه با ربات های معمولی، توانایی R۲ بسیار فراتر از ربات های مشابهی است كه تاكنون ساخته شده اند. از آنجایی كه قرار است این ربات به تنهایی و برای مدت زمان های طولانی، انجام ماموریت های فضایی را بر عهده گیرند بنابراین برخورداری از توانایی تكلم از جمله ویژگی های مطرح در طراحی این ربات نبوده است و از این رو ربات R۲ قادر به صحبت كردن نخواهد بود اگر چه این ویژگی از معدود ویژگی هایی است كه در این مرحله برای طراحی و ساخت ربات های فضانورد مورد توجه قرار نگرفته است اما بی شك روبونات توانمندترین رباتی است كه می تواند به عنوان یك ربات كاملا امن و بی خطر پا به پای انسان ها در انجام ماموریت های فضایی مشاركت داشته باشد. R۲ حتی قابلیت استفاده از آچار و پیچ گوشتی را نیز دارد. این ربات برای حركت در فضای خلأ با چنگ انداختن به اجسام مختلف در فضا حركت كرده و به این ترتیب در انجام كارهای مختلف به فضانوردان كمك می كند. روبونات علاوه بر این كه از راه دور قابل كنترل است این توانایی را دارد دستوراتی كه به طور شفاهی و از طریق امواج رادیویی از آژانس فضایی ناسا ارسال می شود، دریافت كرده و اجرا كند. توانایی این ربات ها در نوع خود بسیار جالب توجه و بی نظیر است. دوربین هایی كه در كلاه ایمنی ربات های فضانورد نصب می شود زوایای مختلف دید آنها را به خوبی پوشش می دهد و به این ترتیب این ربات ها می توانند محیط اطراف خود را به طور كامل تحت نظارت قرار دهند. اگرچه این ربات از نظر ظاهری از ناحیه كمر به بالا كاملا شبیه به انسان ها بوده و به نوعی یك ربات انسان نما محسوب می شود اما از ناحیه كمر به پایین به یك پای مكانیكی متصل می شوند كه نه تنها قابلیت اتصال به یك بازوی مكانیكی فضایی را دارد بلكه می تواند به دیگر ابزارهایی كه به عنوان نوعی ابزار واسطه ای از آنها برای كاوش های فضایی استفاده می شود نیز متصل شوند. با توجه به آنچه درباره R۲ گفته شد می توان پیش بینی كرد كه این ربات فضانورد بتواند فراتر از یك ربات معمولی در كنار فضانوردان حضور داشته و با آنها همكاری و مشاركت داشته باشد. آینده فضانوردی در تسخیر ربات های فضانورد براساس گفته های محققان مركز فضایی ناسا، هدف اصلی از طراحی و ساخت R۲ انجام وظایف معمول و متداول در ایستگاه فضایی بین المللی است تا به این ترتیب كاركنان ایستگاه فضایی فرصت بیشتری برای انجام ماموریت های فضایی داشته و بتوانند ماموریت انجام كارهای مهم تر ایستگاه فضایی را به عهده گیرند. در نخستین روزهایی كه ناسا، روبونات را به وسیله شاتل فضایی دیسكاوری و در آخرین ماموریت فضایی دیسكاوری پیش از بازنشسته شدن به فضا ارسال خواهد كرد به این ربات فضانورد اجازه داده نخواهد شد كه در ایستگاه در حركت باشد. بنابراین روبونات در اولین مرحله از ارسال نخستین ربات فضانورد به ایستگاه بین المللی فضایی در مكان مشخصی مستقر شده و همانند یك فضانورد تنها به كمك دست هایش از مكانی به مكان دیگر حركت خواهد كرد. شاید برایتان جالب باشد بدانید كه تنها پس از گذشت مدت زمان ۲ تا ۶ ثانیه از زمانی كه روبونات جسمی را می بیند تصویر ویدئویی آن به مركز فضایی ناسا ارسال خواهد شد و به عبارت دیگر تیم تحقیقاتی مستقر در این مركز می توانند همزمان با روبونات از هر گونه تغییرات ایجاد شده در ایستگاه مطلع شوند و این در حالی است كه ارسال اطلاعات ویدئویی از مریخ تا زمین به كمك دیگر ابزارها و امكانات موجود گاهی تا بیش از ۱۰ دقیقه به طول خواهد انجامید. از آنجایی كه بشر امروزی در تلاش است تا قدم فراتر از محدوده قوانین حاكم بر این دنیای خاكی گذاشته و از بسیاری از اسرار نهفته در فضا پرده بردارد به نظر می رسد كه روبونات ها به عنوان نخستین ربات های فضانورد، بتوانند نقش بسیار مهمی در پیشرفت های آتی سازمان فضایی داشته باشند. ناسا قصد دارد پس از ارسال R۲ به ایستگاه فضایی بین المللی، در مراحل بعدی قابلیت های جدیدی را برای روبونات در نظر بگیرد تا به كمك آنها بتواند در خارج از ایستگاه فضایی نیز قرار داشته باشند. با توجه به آنچه گفته شد پیش بینی می شد كه آینده فضانوردی بیش از این كه مدیون تلاش های فضانوردان باشد، مدیون تلاش ها و زحمات افرادی باشد كه در طراحی و ساخت ربات های فضانورد به عنوان نسل جدید فضانوردان، سهمی را بر دوش می كشند.
ادامه مطلب

یکی از بزرگترین ویژگی های سخت افزاری در آیفون ۵، فناوری جدیدی تحت عنوان صفحه نمایس لمسی in-cell می باشد. این فناوری با ترکیب سنسورهای لمسی با پنل LCD تحولی بزرگ را در زمینه تولید صفحه نمایش به وجود آورده است… در آیفون های قبلی (و دیگر گوشی های صفحه لمسی)، صفحه نمایش و سنسور های لمسی دو بخش جداگانه بودند که به صورت لایه ای بر روی هم (صفحه لمسی بر روی صفحه نمایش) قرار می گرفتند. در گذشته سامسونگ با ارائه صفحه نمایش on-cell خود اولین گام رو به جلو را بعد از صفحه نمایش های لمسی خازنی معمولی برداشته بود. سامسونگ در صفحه های Super AMOLED خودش، از تکنولوژی on-cell استفاده کرد که این دو لایه را به صورت یک واحد در آورد و سنسور های لمسی را بر روی سطح سلول های صفحه نمایش قرار داد که تا حدودی ضخامتِ صفحه های نمایشِ گوشی هایی که از این تکنولوژی بهره می بردند را کاهش داد. اما تکنولوژی in-cell اپل، گام بعدی رو به جلو را بعد از تکنولوژی on-cell برداشت و ویژگی های لمسی را دقیقاً داخل خود صفحه نمایش اضافه کرد. صفحه نمایش آیفون 4s در مقایسه با آیفون 5 در واقع در آی فون ۵، این دو لایه با یکدیگر ادغام شده اند و حاصل آن صفحه نمایشی نازک تر شده است که در نهایت منجر به نازک تر شدن ضخامت گوشی نیز شده است. در واقع با ادغام شدن این دو سطح و از بین برداشته شدن لایه هوایی که در بین این دو قرار داشت، مثل این است که پیکسل ها به جای اینکه زیر شیشه باشند، بر روی آن قرار دارند و همین موضوع باعث شده است تا ارتباطات لمسی صفحه نمایش و همچنین کیفیت نمایش تصاویر در آن بهتر شود. رنگ ها جان تازه ای گرفته اند تا جایی که شدت رنگ در این صفحه نمایش ۴۴ درصد بیشتر از گذشته است. موضوع جالبی که در این رابطه می توان به آن اشاره کرد این است که فرایند ساخت این صفحه نمایش آسان تر است و هزینه کمتری را در پی دارد. حالا دیگر کمپانی اپل به جای ساختن لایه های لمسی و نمایشی جدا از هم، تنها یک لایه می سازد که کار هر دو لایه را انجام می دهد و در صورتی که صفحه نمایش آیفون شما بشکند به جای تعویض دو لایه تنها یک لایه تعویض می شود. در واقع ساخت صفحه نمایش های دو لایه کار سختی بود چرا که ترکیب این دو لایه همیشه ضایعاتی از قبیل حباب ها و برآمدگی ها را به دنبال داشت که منجر به دور انداخته شدن آنها می شد و حالا با این صفحه نمایش جدید و سنسور های لمسی آن، دیگر مشکلات این چنینی وجود نخواهند داشت.
ادامه مطلب

محققان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا به تازگی ابزار آزمایشی خورشیدی ارائه کرده اند که می تواند مانند گیاهان با تبدیل نور خورشید به انرژی رفتارهای گیاهان زنده را در تولید انرژی شبیه سازی کند. به گزارش خبرگزاری مهر، این دستگاه با استفاده از پرتوهای خورشید و اکسید فلزی به نام "سریا" دی اکسید کربن یا آب را به سوخت قابل ذخیره یا قابل حمل تجزیه و تبدیل می کند. در حال حاضر صفحه های رایج خورشیدی تنها توانایی تولید انرژی را دارند که قابل حمل نبوده و باید در جا مصرف شوند. اما "سریا" از این توانایی طبیعی برخوردار است که با گرم شدن اکسیژن تولید کرده و با سرد شدن اکسیژن را به خود جذب می کند. در صورتی که درون مجراهای این دستگاه آب یا دی اکسید کربن تزریق شود، سریا به صورت مداوم و با سرد شدن از مواد دریافت شده اکسیژن گرفته و آن را به هیدروژن یا مونوکسید کربن تبدیل می کند. هیدروژن تولید شده در این دستگاه را می توان به عنوان سوخت خودروهای هیدروژنی مورد استفاده قرار داد و یا با ترکیب آن با مونوکسید کربن از آن به عنوان سوخت گاز ترکیبی استفاده کرد. گیاه الکترونیکی که از نور خورشید انرژی تولید می کند به گفته مخترعان این دستگاه در موسسه تکنولوژی کالیفرنیا، موفقیت بزرگ در طراحی این دستگاه ویژگی ذخیره سازی سریا در رآکتوری خورشیدی است. همچنین فلز به کار رفته در این دستگاه کاملا در دسترس بوده به وفور یافت می شود. به گفته مخترعان سریا می توان با استفاده از این دستگاه به تولید گاز متان نیز پرداخت. در حال حاضر این دستگاه از کارایی چندانی برخوردار نیست و تنها می تواند 0.7 تا 0.8 درصد از انرژی خورشیدی را در خود ذخیره کند و بیشتر این انرژی طی عبور از دیواره های رآکتور دستگاه از بین می رود. اما محققان امیدوارند که با عایق سازی بهتر و ایجاد دیافراگم کوچکتر در دستگاه بتوانند کارایی آن را تا 19 درصد افزایش دهند. چنین درصدی از کارایی می تواند این دستگاه را برای مصارف تجاری آماده سازد. به گفته محققان این دستگاه رفتار گیاهان را تقلید می کند، به بیانی دیگر با استفاده از نور خورشید، دی اکسید کربن و آب و به کمک روندی مشابه فتوسنتز به تولید انرژی می پردازد.
ادامه مطلب

گروه های مختلفی از دانشمندان به صورت همزمان موفق به ساخت ماده نامرئی کننده ای شده اند که عملکرد خود را در زیر آب نیز حفظ کرده و در آینده می توان از آن برای نامرئی کردن زیردریایی ها استفاده کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، در گذشته دانشمندان از متامواد مختلفی برای هدایت و کنترل پراکندگی بخشهای مختلفی از طیف نوری استفاده می کردند و می توانستند به نوعی از ویژگی نامرئی شدن دست پیدا کنند. ماه گذشته محققان دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند از خلق مواد پوششی قابل انعطافی خبر داد که به متافلکس مشهور بوده و می توانستند کاربردهای تجاری و صنعتی مواد نامرئی کننده را امکان پذیرتر کنند. از سویی دیگر نشریه نیچر به تازگی از دو گروه مجزا خبر داده است که یکی از آنها در سنگاپور و دیگری در دانشگاه بیرمنگام بریتانیا و امپریال کالج لندن توانسته اند اجسامی با قطر چند سانتی متر را نامرئی کنند. این مواد با استفاده از ویژگی های خاصی از کریستالهای کلسیتی ساخته شده اند. هنگامی که پرتوهای نور از میان این ماده نامرئی کننده عبور می کنند، منحرف شده و مواد را نامرئی نشان می دهند. کلسیت از ویژگی های نوری خاصی برخوردار است و پرتوهای نوری در آن به شکلی منحرف می شوند که به نظر می آید پرتوها از سطح زیر جسم تابیده شده اند، گویی هیچ جسمی آنجا وجود ندارد. محققان تیم سنگاپور-MIT نیز این "فرش کلسیتی" را با استفاده از موادی مشابه ساخته اند که می تواند پرتوهای سبز، آبی و قرمز نور مرئی را از جسمی در ابعاد 38 در 2 میلیمتر منحرف کند. این فرش به گونه ای طراحی شده تا حتی در زیر آب نیز عملکردی مشابه داشته باشد. به گفته محققان دولتها می توانند از این ماده نامرئی کننده استفاده فراوانی ببرند برای مثال می توانند از آن برای نامرئی کردن اجسام یا نیروهای خود در بستر دریاها استفاده کنند. محققان دانشگاه بیرمنگام نیز این ردای کلسیتی را به گونه ای طراحی کرده اند که می تواند اجسامی به ارتفاع چند سانتیمتر را نامرئی کند، اما تنها بر روی خشکی. با توجه به اینکه مواد نامرئی کننده ساخته شده در سنگاپور و بیرمنگام بسیار ارزان قیمت تر از دیگر موادی هستند که تا به حال ساخته شده اند، امیدواری ها برای ساختن ردای نامرئی کننده در آینده ای نزدیک افزایش پیدا کرده است. بر اساس گزارش نیچر، یکی از نگرانی هایی که در رابطه با استفاده از مواد نامرئی کننده وجود دارد این است که در حال حاضر تنها امکان نامرئی کردن اجسام ریز وجود دارد اما این کشفیات جدید آینده ای درخشان را در تولید این نوع از مواد مجسم می کند و نشان می دهد انسان به دست پیدا کردن به یک پوشش کاربردی نامرئی کننده بسیار نزدیکتر شده است.
ادامه مطلب

محققان موسسه فناوری اطلاعات هلسینکی موفق به ساخت عینک هوشمندی شده اند که نیاز به تایپ کردن برای جستجوهای اینترنتی را از بین برده و کاربر می تواند با متمرکز شدن بر روی یک جسم اطلاعات مورد نیاز خود را درباره آن دریافت کند. به گزارش خبرگزاری مهر، محققان فنلاندی نمونه آزمایشی عینکی را تکمیل کرده اند که رایانه ای کوچک و دستی به آن وصل شده و می تواند اطلاعات را از پایگاه داده ها به فرد منتقل کند. این عینک هوشمند می تواند مسیر نگاه کاربر را ردیابی کرده و درباره آنچه فرد به آن خیره شده است اطلاعات کافی ارائه کند. به گفته "ساموئل کاسکی" از موسسه فناوری اطلاعات هلسینکی این عینک می تواند افراد و برخی از اشیا که کاربر به آنها خیره شده است را شناسایی کرده و در صورتی که فرد درباره آنچه می بینید از خود علاقه نشان دهد، عینک اطلاعات بیشتری را در اختیار وی قرار خواهد داد. اطلاعات داخل شیشه های عینک نمایش داده خواهند شد اما نحوه نمایش به گونه ای است که فرد احساس می کند در جهان واقعی این اطلاعات را در برابر چشمهایش می بیند. محققان رویای عینکهای اطلاعاتی پیشرفته تری را در سر دارند که می تواند با اتصال وایرلس به اینترنت اطلاعات مورد نیاز کاربر را جمع آوری کند. این عینک می تواند اجسام مورد توجه کاربر را بزرگنمایی کرده و با استفاده از نرم افزار هوش مصنوعی پی به علائق کاربر خود ببرد. تجربه استفاده از این عینک مشابه این است که بدون نیاز به تایپ کردن در اینترنت به جستجو بپردازید. چنین ابزاری می تواند مسیر امکان پذیرشدن بسیاری از کاربردها را هموار کند، برای مثال می توان درباره فردی که برای اولین بار باید با وی ملاقات کنید اطلاعات به دست آورید و یا اطلاعات مربوط به ارزش غذایی یک کالا در فروشگاه ها را به چشم ببینید. زمانی که این اطلاعات به دست آمدند بر روی نمایشگری شفاف و کوچک که در نزدیکی چشمان کاربر تعبیه شده به نمایش در خواهد آمد. اینطور به نظر می آیند تصاویر و متنهای نمایش داده شده که در کنار یا بالای جسم مشاهده شده در هوا معلقند. این نوع از فناوری به فناوری "واقعیت تقویت شده" شهرت داشته و در حال حاضر برخی از تلفنهای هوشمند از توانایی خلق نمونه ای کامل از این فناوری را دارند. بر اساس گزارش ان بی سی، محققان فنلاندی کاملا خوشبین هستند که می توانند این عینکهای پیشرفته را تا 10 سال دیگر در بازارها عرضه کنند.
ادامه مطلب

گروهی از دانشمندان انگلیسی در تلاشند تا به روباتها و رایانه ها بیاموزند که احساسات انسانها را تجزیه و تحلیل کرده و آنها را شرح دهند. به گزارش خبرگزاری مهر، تیم تحقیقاتی پروفسور پیتر رابینستون از دانشگاه کمبریج درتلاشند تا احساسات انسان را برای روباتها و رایانه ها تعریف کنند تا در آینده انسان بتواند با ماشینهای "طبیعی تری" تعامل کند. این دانشمندان با تحقیقات خود می خواهند فیلم "رایانه احساساتی" را مورد ارزیابی قرار داده و به سه سئوال جواب دهند: آیا رایانه ها می توانند احساسات را درک کنند؟ آیا می توانند احساسات خود را بیان کنند؟ آیا می توانند احساسات را حس کنند؟ شدت نگاه، لحن صدا و تغییر حالت صورت علائمی هستند که می توانند حالت روحی ما را نشان دهند و به ما کمک کنند که با افراد تعامل کنیم. براساس گزارش زئوس نیوز، اگر روباتها و رایانه ها نیز موفق شوند این علائم را درک کنند می توانند یک خیز بلند برای ارائه یک زندگی بهتر به انسانها را بردارند. تلاش برای احساساتی کردن رایانه‌ها در این راستا، پیتر رابینسون و تیم تحقیقاتی اش یک سر روباتیک به نام چارلز را ساختند که به یک "جی. پی. اس" در داخل یک دستگاه شبیه ساز مجهز بود. براساس گزارش تام هاردور گاید، در فیلمی که از تعامل احساسی میان رابینسون و چارلز تهیه شده است این دانشمند کمبریج به راحتی با روبات در هدایت خودرو و پیدا کردن مسیر ارتباط برقرار می کند. رابینسون در این خصوص اظهار داشت: "روشی که از طریق آن من و چارلز می توانیم باهم ارتباط برقرار کنیم به ما نشان می دهد که افراد در آینده چگونه با روباتها تعامل خواهند کرد. ما در حال ساخت رایانه های هوشمند احساساتی هستیم که می توانند ذهن من را بخوانند و بفهمند من چطور احساس می کنم. رایانه ها واقعا برای درک اینکه چه کسی درحال تایپ کردن و یا درحال حرف زدن است خوب هستند، اما آنها نیاز دارند بفهمند که فقط کافی نیست بدانند من چه می گویم بلکه باید درک کنند که من چگونه حرف خود را می گویم."
ادامه مطلب

چهار روبات با توانایی های حضور در مأمویتهای امداد و نجات و تعیین مناطق آلوده نزدیک به نیروگاه فوکوشیمای ژاپن در راه رسیدن به ژاپن هستند. به گزارش خبرگزاری مهر، شرکت "آی-روبات" اعلام کرد نیروهای ویژه پدافند زمینی ژاپن درخواست دو دستگاه از روباتها مدل 510 packbot و 710 Warrior را داشته اند. این روباتها ماشینهایی زمینی هستند که در فاجعه برجهای دوقلو نیز در عملیات امداد و نجات طبقه زیر همکف برجها مورد استفاده قرار گرفتند. این روباتها از قابلیت ردیابی و اکتشاف ویدیویی برخوردارند، می توانند بارهای سنگین را جا به جا و بر روی سطوح ناهموار به راحتی حرکت کنند، حتی می توانند از پله ها بالا بروند. برای مثال این روباتها می توانند در نقش یک آتشفشان ظاهر شده و لوله های آب را به سوی راکتورهای نیروگاه فوکوشیما نشانه بروند. هنوز مشخص نیست ژاپنی ها قصد دارند از این روباتها چه استفاده ای کنند، مأموریت نهایی این روباتها توسط نیروهای ویژه پدافند زمینی ژاپن تعیین خواهد شد. اما با توجه به روند کنونی امدادرسانی در ژاپن، به نظر می رسد از این روباتها برای انجام وظایفی مانند حمل بار، پمپ کردن آب و پاکسازی زباله های سمی استفاده شود. بر اساس گزارش ان بی سی، مدلهای ساده تر روباتهای شرکت آی-روبات به انجام کارهای ساده تر گماشته خواهند شد اما این چهار روبات به انجام کارهای ویژه و خطرناک می پردازند. به گفته شرکت آی-روبات به زودی می توان شاهد کاربردهای جهانی و مصارف متعدد این روباتها در هر مکان و زمانی بود.
ادامه مطلب

دانشمندان دانشگاه سئول موفق به طراحی ابزاری شده اند که می تواند تلفنهای همراه را به سادگی و با استفاده از صدای کاربران شارژ کند. به گزارش خبرگزاری مهر، این فناوری می تواند صوت را به الکتریسیته تبدیل کند و به این شکل می توان در حین صحبت کردن با تلفن همراه، این دستگاه را شارژ کرد، هرچه زمان مکالمه طولانی تر باشد میزان شارژ تلفن همراه بیشتر خواهد شد. چنین ابداعی می تواند برای افرادی که معمولا از ضعف باتری موبایل خود شکایت دارند نعمت بزرگی به شمار رود. از این فناوری در عین حال می توان برای شارژ کردن دستگاههای پخش موسیقی و آی-پادها نیز استفاده کرد. به گفته محققان دانشگاه سئول، همزمان با اینکه بلندگوهای موبایل سیگنالهای الکتریکی را به صوت تبدیل می کنند، روندی مخالف نیز در جریان بوده و می تواند صوت را به منبعی از انرژی الکتریکی تبدیل کند. از آنجایی که صدا جزئی جدانشدنی از زندگی انسانها است، می تواند برای تامین نیروی تجهیزات الکترونیکی روزمره منبعی قابل اطمینان به شمار رود. در این ابداع جدید از رشته هایی از اکسید زینک استفاده شده که در میان دو الکترود قرار گرفته است. یک صفحه جاذب صوت در بالای این ساختار در مواجهه با امواج صوتی مرتعش می شود که این ارتعاش سیم اکسید زینک را منقبض و منبسط می کند. ابزارهایی که تا کنون با استفاده از این فناوری ساخته شده اند می توانند صداهایی با شدت 100 دسیبل که برابر آلودگی صوتی ترافیک شهری یا عبور یک قطار است را به جریان ملایم الکتریکی تبدیل کند. شاید این میزان انرژی برای شارژ کردن موبایلها کافی نباشد اما مهندسان امیدوارند تغییر دادن مواد سیمهای به کار گرفته شده در این ساختار بتواند میزان تولید انرژی در فضاهایی با شدت صوت پایین تر را امکان پذیر سازد. بر اساس گزارش دیلی میل، از دیگر نوآوری هایی که در استفاده از صوت به عنوان منبع انرژی در دست تکمیل هستند می توان به استفاده از صدای ناشی از ترافیک اتوبانها برای تقویت انرژی شبکه برق کشوری اشاره کرد. همچنین مهندسان آمریکایی در حال مطالعه بر روی ابزاری هستند که می تواند حرکات زانو در هنگام راه رفتن را به الکتریسیته تبدیل کند.
ادامه مطلب

یک میلیون ربات، کارگران جدید شرکت فاکسکان فاکسکان شرکت بزرگی است که در چین، تایوان و چندین کشور دیگر کارخانه های بزرگی دارد. این شرکت محصولات الکترونیک بسیاری از شرکت های بزرگ دنیا را تولید می کند. در واقع محصولات مختلف سونی، اپل، ایسر، ایسوس، اینتل، نوکیا، مایکروسافت، اچ پی، دل و بسیاری دیگر از شرکت ها در نهایت توسط این شرکت تولید یا مونتاژ و تکمیل می شوند. ‏ ‏ این شرکت بیش از ۹۲۰ هزار نفر کارگر و کارمند دارد و بزرگ ترین صادر کننده کشور چین به حساب می آید. میزان گردش مالی فاکسکان در سال گذشته میلادی حدود ۶۰ میلیارد دلار بوده است. ‏ ‏ حالا مدیریت این کارخانه تصمیم گرفته تا سال آینده ۳۰۰ هزار ربات را برای انجام دادن مراحل مختلف تولید و مونتاژ وارد کار بکند. قرار است تا سه سال آینده تعداد ربات های مشغول به کار به یک میلیون عدد برسد. این شرکت می گوید همین الان هم حدود ۱۰ هزار ربات انجام برخی از مراحل کار را به عهده دارند. ‏ ‏ این شرکت طی چند سال گذشته از طرف نهادهای حقوق بشر تحت فشار قرار داشته است. آنها معتقد اند که فاکسکان کارگران خودش را به کار بیش از حد وادار می کند و حقوق و مزایای کافی در اختیار آنها قرار نمی دهد. ‏ ‏ خبر خودکشی چند نفر از کارگران این شرکت طی چند ماه گذشته سر و صدای زیادی به پا کرده است. ربات به حقوق و مزایا نیاز ندارد و خودکشی هم نمی کند بنابراین به نظر می رسد این تصمیم جدید فاکسکان در راستای کمتر شدن این فشار ها هم بوده است. البته باید دید کارمندان آهنی چینی چند نفر از همکاران انسان خودشان را از کار بیکار می کنند.
ادامه مطلب

فاصله سنج لیزری وسیله ای است که از پرتو لیزر برای تعیین فاصله اجسام استفاده میکند.عمومی‌ترین نوع فاصله سنج لیزری براساس زمان پرواز نمونه به وسیله فرستادن یک پالس لیزر در یک باریکه پرتو به سمت جسم و اندازه گیری زمان صرف شده پرتو برای اینکه از هدف منعکس شده و به فرستنده باز گردد عمل می‌کند . به خاطر سرعت بالای نور این تکنیک برای اندازه گیری‌های با دقت کمتر از میلیمتر مناسب نیست به طوری که اغلب سه گوشه سازی و روش‌های دیگر به کار می روند . فاصله یاب لیزری البته از متر لیرزی برای آسان تر کردن پروسه ی اندازه گیری استفاده می شود و اغلب در ساختمان سازی کاربرد دارد و وقتی با متراژ های بالا کار میکنیم نازی به دقت در حد میلیمتر نداریم اگرچه هستند متر های لیزری که با دقت میلیمتر مسافت هایی در حد 100 متر را برای شما اندازه گیری می کنند. این متر های لیزری با دقت بالا را می توان در برند CEM یافت. مدل هایی از قبیل%)9( LDM-35/100/150 ویا LDM-160/180 از همین متر های لیزری با دقت بالا هستند. لیزرهای فاصله یاب معمولا کاربرد نظامی دارند. اینک از لیزرها به عنوان ضد موشک و برد و هدایت اسلحه و ... استفاده می‌شود. هواپیماهای جنگی برای مصون ماندن از پدافندهای مجهز به لیزر باید در ارتفاع کم و با سرعت زیاد حرکت کنند، لذا خلبان ممکن است فقط چند ثانیه برای پیدا کردن هدف ، نشانه گیری و انداختن مهمات خود دقت داشته باشد. با یک لیزر خوب این کار می‌تواند تقریبا بطور آنی با اندازه گیری فاصله زمانی بین روشن کردن لیزر و آشکار ساختن تابش برگشتی پراکنده از هدف انجام گیرد. بنابراین حتی در سرعتهای خیلی زیاد هواپیماهای مدرن ، اگر لیزر به خوبی خنک سازی شود اندازه گیری فاصله می‌تواند 10 تا 20 بار در ثانیه انجام شود. بنابراین آخرین اطلاعات را به مقدار کافی در اختیار خلبان یا کامپیوتر قرار می‌دهند کاربرد لیزر در مصارف نظامی کاربردهای نظامی لیزر همیشه عمده ترین کاربردهای آن بوده است . فعلا مهمتریم کاربردهای نظامی لیزر عبارت اند از: :الف) فاصله یا بهای لیزری :ب) علامت گذارهای لیزری :ج) سلاح های هدایت انرژی مزایا وزن سبک دستگاه و قیمت و پیچیدگی بسیار کمتر آن نسبت به رادارهای عادی قدرت کاری دستگاه در شرایط نه چندان مساعد ، حتی وقتی هدف در بالای سطح آب و یا روی زمین در حال حرکت باشد. معایب اشکال فاصله یاب لیزری در آن است که کاربرد دستگاه متضمن دید مستقیم است و باریکه لیزر در شرایط نامساعد به شدت در محیط جذب می‌شود. فاصله یابهایی که با برد تا تقریبا 15km بکار برده می‌شوند عبارتند از یک - فاصله یاب های دستی با برد ماکزیمم10Kmو دقت کمتر از 10m دو -فاصله یابهایی که روی تانک سوارند سه - فاصله یابهای ضد هوایی یک کاربرد عالی از کاربرد تکنولوژی لیزر
ادامه مطلب

تلفن در شکل تکامل یافته‌اش به وسیله الکساندر گراهام بل Graham Bell امریکایی (۱۸۴۷-۱۹۲۲) اختراع شد. تلفن فرستادن پیام و دریافت آن را بدون آن که نیاز به جدولی مانند الفبای مورس باشد ممکن ساخت. با استفاده از تلفن، مردمی که فرسنگ‌ها از یکدیگر دورند، تقریباً مانند مواقعی که رو به روی یکدیگر قرار دارند، می‌توانند صحبت کنند. گراهام بل در آغاز بیش‌تر به تحقیق در مورد ناشنوایان می‌پرداخت اما بعدها بطور کامل به علم و تکنیک روی آورد. بل در سال ۱۸۷۷ شرکت بل تلفن Bell Telephone Association را تأسیس کرد که هنوز هم بزرگترین کمپانی سازنده تلفن در جهان است. بعد از ظهر روز دوم ژوئن سال ۱۸۷۵ میلادی مصادف با ۱۱ خرداد ۱۲۵۴ شمسی گراهام بل با همکاری دوستش واتسن موفق به اختراع تلفن شد و در ژانویه ۱۸۷۶ میلادی دستگاه تلفن بل به کار افتاد. دهم مارس ۱۸۷۶ میلادی برابر با ۱۲۵۵ شمسی، بل از اتاق خود بوسیله این دستگاه به دستیارش در اتاق دیگر گفت: آقای واتسن بیایید با شما کار دارم. تلفن، پس از اختراع کامل توسط بل به سرعت اشاعه یافت و سیم‌های آن از شهری به شهر دیگر کشیده شد. چهارده سال بعد از اختراع تلفن یعنی در سال ۱۸۹۰ میلادی استروجر سیستم تلفن خودکار را بنا نهاد. در سال ۱۸۹۱ ارتباط تلفنی بین لندن و پاریس برقرار گردید. دو قاره اروپا و امریکا تحت محاصره شبکه‌ای درآمد که روز به روز گسترش می‌یافت. روزی که بل درگذشت (سال ۱۹۲۲)، به احترام او ارتباط تلفنی بر روی شبکه وسیعی که دارای هفده میلیون تلفن بود به مدت یک دقیقه قطع شد. تلگراف و تلفن ارتباط سریع و فوری از راه دور را میان نقاطی که می‌توانند سیم‌کشی بشوند، ممکن ساخت. اما از سال ۱۸۹۶ دانشمندان توانستند میان دو نقطه که حتی سیم‌کشی نشده بود ارتباط سریع و فوری برقرار سازند (تلگراف بی‌سیم، تلفن بی‌سیم یا رادیو تلفن). در سال ۱۲۶۵ شمسی مصادف با ۱۸۸۶ میلادی، برای اولین بار در ایران، یک رشته سیم تلفن بین تهران و شاهزاده عبدالعظیم به طول ۷/۸ کیلومتر توسط بوآتال بلژیکی که امتیاز راه آهن ری را داشت کشیده شد ولی در واقع مرحله دوم فناوری مخابرات در تهران از سال ۱۲۶۸ شمسی یعنی ۱۳ سال پس از اختراع تلفن با برقراری ارتباط تلفنی بین دو ایستگاه ماشین دودی تهران و شهر ری آغاز شد. پس از آن بین کامرانیه در منطقه شمیران و عمارت وزارت جنگ در تهران و سپس بین مقر ییلاقی شاه قاجار در سلطنت آباد سابق و عمارت سلطنتی تهران ارتباط تلفنی دایر شد. وزارت تلگراف در سال ۱۲۸۷ شمسی با وزارت پست ادغام و به نام وزارت پست و تلگراف نامگذاری شد. در سال ۱۳۰۲ شمسی قراردادی برای احداث خطوط تلفنی زیرزمینی با شرکت زیمنس و هالسکه منعقد شد و سه سال بعد در آبان ماه ۱۳۰۵ شمسی تلفن خودکار جدید بر روی ۲۳۰۰ رشته کابل در مرکز اکباتان آماده بهره‌برداری شد. در سال ۱۳۰۸ شمسی امور تلفن نیز تحت نظر وزارت پست و تلگراف قرار گرفت و به نام وزارت پست و تلگراف و تلفن نامگذاری شد. مرکز تلفن اکباتان در سال ۱۳۱۶ شمسی به ۶۰۰۰ شماره تلفن رسید و دو سال بعد بهره‌برداری شد و در سال ۱۳۳۷ به ۱۳ هزار شماره توسعه یافت. خطوط تلفن جدید یا کاریر نیز پس از شهریور ۱۳۲۰ مورد بهره‌برداری قرار گرفت و ارتباط تلفنی بین تهران و سایر شهرها گسترش یافت و مراکز تلفنی تهران یکی پس از دیگری تأسیس شد. وزارت پست و تلگراف و تلفن در سال ۱۳۸۳ به نام وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام یافت.
ادامه مطلب

یكی از مسائل مهم در روند کنترل ، موضوع سیگنالها می‌باشد ؛ سیگنالهایی که بین دستگاه کنترل‌کننده و دستگاههای نصب شده در فیلد رد و بدل می‌شوند . به منظور سهولت استفاده از کنترل‌کننده‌ها در صنایع مختلف، لزوم وجود یک استاندارد برای تعریف ماهیت سیگنالهای مزبور، از مدتها قبل حس شده بود. ابتدا در سالهای دهه 50 ، بصورت استاندارد از سیگنالهای بادی با فشار بین 3-15 psi برای این منظور استفاده می شد با توجه به مشکلات روش قبلی، در دهه هفتاد میلادی ، سیگنالهای جریانی 4 تا 20 میلی‌آمپر برای کار سیگنالینگ معرفی شد . گرچه در این سالها از سطوح ولتاژی و جریانی دیگری نیز استفاده می شد ، اما به تدریج با توجه به مزایای این روش ، سایر روشها کنار گذاشته شد . سیگنالهای ابزاردقیقی پرکاربرد که مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از : سیگنال ۰ - ۵ ولت سیگنال ۰ - ۱۰ ولت سیگنال - ۵ تا + ۵ ولت سیگنال ۰ تا ۲۴ ولت سیگنال جریان ۴ تا ۲۰ میلی آمپر سیگنالهای پنوماتیکی (پرکاربرد ترین آنها ۳psi تا 15psi ) سیگنالهای هیدرولیكی
ادامه مطلب

سنسور LDR در واقع مقاومتهایی هستند که در برابر شدت تابش نور حساس بوده و مقدار مقاومتشان تابع نور است به صورتی که با افزایش نور مقدار مقاومتشان کاهش یافته و با کاهش میزان نور تابشی مقدار مقاومتشان افزایش می یابد . معمولا مقاومتهایی که در بازار موجود هستند در شدت نور عادی(محیط در روز) مقدار مقاومتشان در حدود 1 کیلو اهم و در تاریکی مطلق مقدار مقاومتشان بین یک تا دو مگا اهم است. از جمله کاربردهای این مقاومت می توان به تشخیص شب و روز جهت قطع و وصل کردن اتوماتیک لامپها ، روش و خاموش کردن یک منبع تغذیه و هر جایی که مسئله حس کردن شدت نور در میان باشد اشاره کرد. بعنوان مثال در مدار زیر یكی از کاربردهای این المان جهت کنترل یک LED بر مبنای میزان روشنایی محیط مشاهده می شود
ادامه مطلب

 مهندسی کنترل گرایشی از رشته مهندسی برق است که به مدل‌سازی ریاضی سیستمها و بررسی دینامیک آن‌ها، و در نهایت، طراحی کنترل‌کننده‌ها برای سیستم‌های مورد نظر می‌پردازد. هدف از طراحی کنترل‌کننده واداشتن سیستم تحت کنترل به داشتن رفتاری مطابق با رفتار مطلوبمی‌باشد. رفتار مطلوب می‌تواند معیارهای مختلفی از قبیل سرعت، دقت، مصرف سوخت، زمان و ... باشد.

به دلیل پایه‌ای بودن مطالب عنوان شده در این رشته، مباحث می‌تواند بسیار فراتر از رشته برق و حتی رشته‌های مهندسی برود. چون آنچه که عنوان می‌شود اصول و مبناهای کنترل سیستم‌ها است. می‌توان این سیستم را یک سیستم مکانیکی و یا دارای اجزای الکترونیکی و یا حتی جامعه‌ای از انسان‌ها و یا رفتارهای انسانی در نظر گرفت.

بعنوان مثال در سالهای اخیر بحث کنترل سازه ها در برابر زلزله به موضوع مورد علاقه محققانسازه تبدیل شده است. به نحوی که تقریبا هم اکنون ساختمانهای بلند بدون سیستمهای کنترلی ساخته نمیشوند. 

مهندسی کنترل مدرن با مهندسی برق، الکترونیک و مهندسی کامپیوتر ارتباط نزدیکی دارد. به طوری که غالباً می‌توان مدارات الکترونیکی را با تکنیکهای تئوری کنترل تفسیر کرد.وند

تلاش اولیه بشر برای درک زمان و تعیین موقعیت خود در شبانه روز از اولین گامها در طراحی سیستمهای کنترل است که به ساخت ساعتهای آبی منجر گردید. اولین ساعتهای آبی توسط یونانیها و مصریان در حدود ۲۷۰ سال قبل از میلاد مسیح ساخته شد و تا قرن هفدهم میلادی نیز کاربرد داشت. در همان دوران سیستمهای کنترل سطح روغن چراغها نیز طراحی شد. با وقوع انقلاب صنعتی در اروپا کوره‌ها، بویلرها، موتورهای بخار پیشرفته و رگولاتورهای شناور طراحی شد که امکان کنترل آنها توسط سیستمهای ساده امکان پذیر نبود لذا سیستمهای کنترل پیشرفته تری پس از انقلاب صنعتی طراحی شدند. کنترل آسیاب‌های بادی که برای اولین بار توسط ایرانیان در قرن هفتم میلادی ساخته شدند گام مهمی در پیاده سازی کنترل خودکار به حساب می‌آید. این آسیاب‌ها در سال ۱۲۰۰ میلادی وارد اروپا شدند و تا سال ۱۶۰۰ میلادی مورد استفاده قرار گرفتند. .

ادامه مطلب

 
تعاریف متعددی برای کالیبراسیون ارائه شده است. دراستاندارد ملی ایران در بخش "واژه ها واصطلاحات پایه و عمومی اندازه شناسی" کالیبراسیون چنین تعریف شده است :

مقایسه ابزار دقیق با یک مرجع استاندارد آزمایشگاهی در شرایط استاندارد ، جهت اطمینان از دقت و سلامت آن و تعیین میزان خطای این وسیله نسبت به آن استاندارد و تنظیم آن در مقایسه با استاندارد .

تعریف دیگری که می توان ارائه داد این است که :

کالیبراسیون مقایسه دو سیستم یا وسیله اندازه گیری است (یکی باعدم قطعیت معلوم و دیگری با عدم قطعیت نامعلوم) به منظور محاسبه عدم قطعیت وسیله ای که عدم قطعیت آن نامعلوم است.

تعریف دیگری که در ایزو 10012 آمده است کالیبره کردن را چنین معرفی كرده است: 
مجموعه ای ازعملیات که تحت شرایط مشخصی برقرار می شود و رابطه ی بین مقادیر نشان داده شده توسط وسیله اندازه گیری و مقادیر متناظر آن کمیت توسط استاندارد مرجع را مشخص می نماید.

معمولا کالیبراسیون اولیه دستگاه آزمون و اندازه گیری (tme) در مرحله ی ساخت و تولید آن انجام می گیرد که می تواند شامل این مراحل باشد :

 درجه بندی دستگاه
 تنظیم مدارات الکتریکی موجود روی وسیله مانند تنظیم نشان دهنده های دیجیتالی
 تخمین عدم قطعیت و پایداری دستگاه .

پس از این مراحل وسیله اندازه گیری با توجه به طول عمر آن مورد استفاده قرار می گیرد. 

کالیبراسون مجدد جهت اطمینان از عملکرد صحیح دستگاه ها و کنترل کیفیت اجزای آنها مورد نیاز است. بنابراین با کالیبراسیون مجدد می توان عوامل و اجزایی از دستگاه را که کیفیت خود را از دست داده است، شناسایی کرد .

ادامه مطلب